سایه روشن جشنواره ای که بعد از 10 سال برگزار شد

جشنواره رسانه ها که قبلا به نام جشنواره مطبوعات شناخته می شد، بعد از 10 سال تعطیلی، با برگزاری آئین اختتامیه به پایان رسید. این جشنواره توسط دولت حسن روحانی که اساسا با نقد و رسانه و خبرنگار، میانه چندان خوبی نداشت تعطیل شد و به همت دولت سیزدهم ، دوباره راه اندازی شد. نکته جالب این است که بخش قابل توجهی از نامزدها و برگزیدگان این رویداد، منتقدان دولت بودند.

اما ...

بیست و یکمین جشنواره مطبوعات، دچار کاستی‌هایی هم بود که شاید بخشی از آن ها به دلیل تعطیلی 10 ساله این جشنواره باشد.

برخی از مهم‌ترین ضعف‌ها:

اطلاع‌رسانی، انتشار خبر و تبلیغات جشنواره «بسیار ضعیف» بود، به گونه‌ای که اکثر روزنامه‌نگاران حرفه‌ای و باسابقه یا از برگزاری این جشنواره مطلع نبودند و یا انگیزه و دلیلی برای شرکت در آن نداشتند!

عدم حضور اکثر داوران در مراسم اختتامیه و جای خالی آن‌ها موقع اهدای جوایز، چشم‌گیر بود. بله، فقط سه نفر از داوران جشنواره رسانه ها در این مراسم حضور داشتند و سایرین به جشنواره‌ای که خودشان داور آن بودند نیامدند.

بولتن یا ویژه نامه جشنواره ای که برای انتخاب و معرفی برترین آثار رسانه ای برگزار می شود، خودش سطح چندان بالایی ندارد و دچار اشتباهاتی هم هست! به طور مثال، درحالی که بخش بزرگداشت های این دوره به تجلیل از احمد توکلی، عماد افروغ و محمود دعایی اختصاص داشت، در این بولتن فقط به توکلی و افروغ پرداخته شده و دعایی سهوا یا عمدا نادیده گرفته شده است!

سطح محتوای مطالب منتشر شده و گرافیک و طراحی صفحات و ... در سطحی بسیار پایین‌تر از این جشنواره قرار دارد.

تجلیل از مرحوم عماد افروغ در این جشنواره، قابل توجیه نیست. دکتر افروغ، یک جامعه‌شناس و در دوره‌ای نیز فعال سیاسی و نماینده مجلس بود. او هیچ گاه به عنوان یک روزنامه نگار یا فعال رسانه‌ای شناخته نمی‌شد و قرار گرفتن او در کنار توکلی و دعایی که هر دو سابقه‌ای طولانی در مدیرمسئولی و سردبیری روزنامه را دارند، اشتباه بود.

بعد از مراسم، تشکیل صف های طویل برای بازپس گرفتن تلفن همراه و همچنین نحوه تحقیرآمیز دادن ناهار، آن هم در روزی که به نام روز خبرنگار نامگذاری شده، مطلوب نبود. ای کاش برگزار کنندگان مراسم تدبیری می اندیشیدند تا شأن و احترام خبرنگاران در انتهای این مراسم، حفظ می‌شد.